хры́пласць, ‑і, ж.

Уласцівасць хрыплага. [Косця] кашлянуў, каб прагнаць гэту хрыпласць, каб тое, што ён скажа, сказаў ясна і цвёрда. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папражына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Пражаць у многіх месцах; прагнаць многа чаго‑н. Жанчыны сярпамі папражыналі ў збажыне прагалы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагна́ны

1. в разн. знач. про́гнанный;

2. утолённый;

1, 2 см. прагна́ць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

праганя́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прагнаць.

праганя́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што і без дап.

Ганяць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Празы́рыць ’прагнаць энергічна, не даючы апамятацца’ (Янк. 2; Мат. Гом.). Да зырыць ’дысцыплінаваць’ (Варл., Стан.), гл. зыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

червячо́к уменьш.-ласк. чарвячо́к, -чка́ м.;

◊

замори́ть червячка́ ка́ліва з’е́сці; пе́ршы го́лад прагна́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спе́рці², сапру́, сапрэ́ш, сапрэ́; сапро́м, сапраце́, сапру́ць; спёр, спе́рла; сапры́; спёрты; зак., каго-што (разм.).

1. Украсці.

С. грошы.

2. што. Ссунуць, сабраць у адно месца.

С. мэблю ў адзін пакой.

3. перан., каго. Прагнаць з пасады, службы.

С. з пасады старшыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. каго (што). Сагнаць, прагнаць адкуль-н. усіх, многіх.

П. кароў з пасеваў.

2. што. Сагнаць з паверхні ўсё, многае.

Завея пазганяла снег з дарог.

3. каго-што. Сагнаць, прымусіць сысціся ў адно месца ўсіх, многіх.

П. коней у табун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шпурнуць разм. hináuswerfen* vt; hináusschmeißen* vt; vor die Tür sétzen (прагнаць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адагна́ць

1. (прагнаць) wégjagen vt; vertréiben* vt;

2. спец. destillíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)