Levíten

[-vi:-]

j-m die ~ lésen* — адчы́тваць, прабіра́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жу́чить несов. (кого) разг. прабіра́ць (каго); ла́яць (каго); свары́цца (на каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

продира́ть несов.

1. прадзіра́ць;

2. (делать выговор) прост. прабіра́ць; см. продра́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шерсти́ть несов.

1. (раздражать кожу) куса́цца;

2. (сурово выговаривать) разг. прабіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пробира́ть несов.

1. (пронимать, прохватывать) прайма́ць, прабіра́ць;

2. (делать выговор, бранить кого-л.) разг. прабіра́ць, выгаво́рваць (каму), свары́цца (на каго), ла́яць;

3. (посев) с.-х. прапо́лваць, прарыва́ць; см. пробра́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przejmować

незак.

1. прабіраць, праймаць;

2. перахопліваць;

3. пераймаць (звычаі);

гл. przejąć

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прохва́тывать несов.

1. (пронизывать, пробирать) разг. прайма́ць, прабіра́ць;

2. (наносить глубокую, сквозную рану) прост. прайма́ць, прабіва́ць, праціна́ць;

3. безл. (о поносе), прост. прайма́ць;

4. перен. (критиковать), прост. прахо́пліваць, прахва́тваць, прабіра́ць; см. прохвати́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пропеча́тывать несов.

1. (критиковать в печати) прост. праця́гваць, прабіра́ць у дру́ку;

2. (печатать) прост. друкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тнуць, тну, тнеш, тне; тнём, тняце; незак., каго-што.

1. Незак. да цяць.

2. перан. Абл. Пранізваць, прабіраць (пра холад, вецер, боль і пад.). Тата з імі пайшоў — І дагэтуль няма, А тут холад тне кроў. Купала. «Ой, матуля, ой, кахана, Не забыцца думкам, не! Ці то позна, ці то рана Люты смутак душу тне». Жылка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарсці́ць, ‑ршчу, ‑рсціш, ‑рсціць; незак., каго.

Разм. Прабіраць, даваць наганяй. [Анікей] не баяўся выступіць хоць супраць усяе вёскі, і калі ў час прамовы на яго ззаду гыркалі, падколвалі кепікамі, ён паварочваўся тварам да сходу і шарсціў усіх па парадку. Навуменка. [Паромшчык:] — Малады [старшыня] дужа... У раёне хваляць, у вобласць штомесяц клічуць, от і трэба шарсціць, каб не думаў, што ўсё зрабіў. Парахневіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)