запаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., каго.

Разм. Забіць, закалоць чым‑н. вострым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаро́ць, -пару́, -по́раш, -по́ра; -пары́; зак., чаго.

1. Распароць нейкую колькасць чаго-н. сшытага.

Н. сарочак.

2. Пашкодзіць чым-н. вострым.

Н. руку.

|| незак. напо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ры мн. по́ры, род. пор;

по́ра ед. по́ра, -ры ж.; сітаві́ны, -він, ед. сітаві́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ры, ед. по́ра ж., в разн. знач. по́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сухме́нь ж., разг. (сухая жаркая пора) сушь, сухме́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дапаро́ць, ‑пару, ‑пораш, ‑пора; зак., што.

Разм. Скончыць распорванне чаго‑н.; распароць да пэўнага месца. Дапароць плацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеноко́сный сенако́сны;

сеноко́сная пора́ сенако́с, касьба́, касаві́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сітаві́на ж.

1. см. по́ра;

2. (болезнь древесины) ситови́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отёлочный с.-х. ацёлачны;

отёлочная пора́ ацёлачная пара́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Асы́ты, осы́та, осы́тэ ’злёгку гнілы’ (хвоя, дрэва) (Клім.). Параўн. укр. сита сосна ’сасна са смалой’. Да кораня сыт‑ (гл. сыты) са значэннем ’насычаны’. Параўн. таксама осэ́тня пора́ ’дастатковы час’ (Клім.) пры ўкр. оситня пора ’дастаткова даўні’, зноў да гэтага кораня са значэннем ’сытны’ = ’дастатковы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)