shopping centre, shopping plaza

гандлёвы кварта́л, цэ́нтар або́ пляц

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

parade ground

пляцо́ўка для вайско́вых вучэ́ньняў, пара́даў, пляц-пара́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

падшыва́нец, ‑нца, м.

Разм. Хлапчук (звычайна падлетак). Падлеткі-падшыванцы.. сталі юнакамі. Хадкевіч. Пляц звалі выган, але пасвілі тут рэдка, ганялі ўсё жывёлу на другі канец сяла; тут жа найбольш гулялі дзеці, падшыванцы-падлеткі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэо́ла

(лац. areola = невялікі пляц)

невялікі афарбаваны кружок вакол груднога саска, язвы і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́ртынг

(англ. carting)

спартыўныя гонкі на аўтамабілях тыпу карт, а таксама пляц для такіх гонак.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

прывакза́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля вакзала. Прывакзальная плошча. □ Да прыходу цягніка было яшчэ з паўгадзіны, і дзяўчаты сядзелі ў прывакзальным скверыку. Васілевіч. На месцы колішніх прывакзальных драўляных дамкоў і хат быў заліты асфальтам пляц. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ртынг

(англ. carting)

спартыўная гонка на аўтамабілях тыпу карт, а таксама пляц для такіх гонак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пляцоўка ’роўнае месца на зямлі’ (ТСБМ). Паводле Германовіча (Аб нек. асабл., 13), памянш. да пляц ’участак’ (гл.). Пляцоўка ’роўнае месца паміж двума лесвічнымі маршамі’ (ТСБМ) — калька з рус. площадка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плац 1 ’прысядзібны ўчастак’ (стаўб., Прышч.), ст.-бел. плацъ ’зямельны ўчастак у горадзе’ (з XVII ст.). Відаць, непасрэднае запазычанне з ням. Platz ’плошча’, гл. пляц.

Плац 2 ’шоўк’ (Тураўшч. 1, 66). З польск. płócienko ’тс’, утворанае, як плат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

quadrangle

[ˈkwɑ:dræŋgəl]

n.

1) чатырохку́тнік -а m.

2) чатырохку́тны двор або́ пляц, абкру́жаны дама́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)