Zúträger

m -s, -

1) плятка́р

2) дано́счык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Klátschbruder

m -s, -brüder пагардл. плятка́р; балбату́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scandalmonger

[ˈskændəl,mʌŋgər]

n.

плятка́р плеткара́ m., плятка́рка f.; паклёпнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́думшчык, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто выдумвае што‑н.; жартаўнік. Выдумшчык забаў. □ Гэты выдумшчык [Цімошка] дзеля жарту кожны раз грыміраваўся, пераймаў паходку, голас, жэсты якога-небудзь добра вядомага ўсім вясковага дзеда. Краўчанка.

2. Хлус, пляткар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Праізво́днік ’паклёпнік, пляткар’ (Нас.). Да зводзіць, звадыяш (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жвя́нькала, жвенькала (націск — ?) ’пляткар’ (маг., Бяльк., Юрч., Яўс.). Ад. жвя́нькаць (гл.) з дапамогай суфікса ‑ла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́думшчык м разм

1. erfínderischer Mensch;

2. (хлус, пляткар) Lügner m -s, -; Áufschneider m -s, - (хвалько)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ *Патана́, пагона ’пляткар, балбатун’, патоніэти ’вярзці недарэчнасці, бязглуздзіцу’, ’балбатаць’ (Бес.). З венгерскай мовы, параўн. венг. pakpnäs ’трэск, шчоўк’ pattani ’трашчаць, шчоўкаць, ляскаць’. ©

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gossip

[ˈgɑ:səp]

1.

n.

1) плётка f., плятка́рства n.

2) плятка́р -а́ m., плятка́рка f.

2.

v.

плятка́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Плецюха́ ’пляткар’ (Бес.). Параўн. польск. plociuch, pleciuga ’тс’, ’балбатун’ і малар. плытюх з націскам на апошнім складзе, перанесеным на апошні склад у плегроха. Да плесці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)