Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ла́паць¹, -пця, мн. -пці, -пце́й, м.
1.Плецены абутак з лыка, бяросты ці вяровак.
Лазовыя лапці.
2.перан. Адсталы, некультурны чалавек.
◊
Абуць у лапці (разм., жарт.) — абдурыць, ашукаць і пасмяяцца з каго-н.
|| памянш.ла́пцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).
|| прым.ла́пцевы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
bootee
[bu:ˈti:]
n.
1) дзіця́чы бо́цік (ча́ста пле́цены)
2) да́мскі каро́ткі бот
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кноп
(гал. knoop)
мар.плецены вузел у выглядзе патаўшчэння на канцы троса або снасцей.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Сапе́та ’спецыяльная сетачка для захавання злоўленай рыбы ў жывым выглядзе’ (бых., КЭС), сапэ́тка ’саламяны мат’ (Анох.), ’кошык, сплецены з лазы, дроту’ (Сцяшк. Сл.). Рус.сапётка ’вулей, плецены з пруццяў вярбы’ (Каўказ), ’кош для пасадкі злоўленай рыбы’ (дан., церск.), укр.сапе́т, сапе́та, сапе́тка ’вялікі плецены кош на калёсы’, ’плецены з лазы ручны кош’, польск.sepet ’скрынка’. З тур., крым.-тат.säpät ’кош’ (Радлаў, 4, 495), якое з перс. (Гл. Локач, 139; Фасмер, 3, 558; Брукнер, 485).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Geflécht
n -(е)s, -e
1) пляце́нне
2) пляцёнка, пле́цены вы́раб
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вяро́вачнікі ’плецены абутак з вяровак’ (Інстр. III). Беларускае. Утворана ад прыметніка вяровачны пры дапамозе суф. ‑ік‑і.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dziany
dzian|y
1. трыкатажны;
wyroby ~e — трыкатажныя вырабы;
2. вязаны, плецены
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вярзёнка ’шырокі пояс, плецены з воўны’ (палес., Сак.). Утворана ад прыметніка вярзёны (< вьрзенъ) і суф. ‑ка. Да вярзці́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плісця́нка, плацейка ’плецены пояс, якім падпяразвалі сарочку’ (Нік. Очерки; Малч.). У выніку кантамінацыі слоў пліса ’байка’ і таіцянка < плёсні (гл.).