ВІЛЮ́ЙСКАЕ ПЛАТО́,

на У Сярэднесібірскага пласкагор’я, у бас. верхняга цячэння р. Вілюй, у Рэспубліцы Саха (Якуція), у Расіі. Даўж. каля 400 км. Выш. да 962 м. Складзена з трапаў. Па схілах — рэдкастойная лістоўнічная тайга, на плоскіх вяршынях — тундра.

т. 4, с. 179

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЛА́ШСКАЕ ПЛАТО́,

у горнай сістэме Зах. Саянаў, на Пд Сібіры. Выш. да 3129 м (г. Бай-Тайга). Складзена пераважна з метамарфізаваных алеўралітаў, сланцаў, пясчанікаў і кангламератаў. Расчлянёна глыбокімі рачнымі далінамі са стромкімі скалістымі схіламі. На міжрэччах камяністыя стэпы; асобныя гальцовыя вяршыні; на схілах лістоўнічна-кедравыя лясы.

т. 1, с. 229

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

tableland [ˈteɪbllænd] n. пласкагор’е́, плато́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лёсавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з лёсу ​2, са слоем лёсу. Лёсавыя глебы. Лёсавае плато.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plateau [ˈplætəʊ] n. (pl. plateaux or plateaus) плато́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

высакаго́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Размешчаны ў высокай горнай мясцовасці. Высакагорнае возера, плато.

2. Прыстасаваны для такой мясцовасці. Высакагорны транспарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

veldt [velt] n. : the veldt вэлд, плато́; стэп (у Паўднёвай Афрыцы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Plateau

[-'to:]

n -s, -s плато́, пласкаго́р’е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hóchebene

f -, -n пласкаго́р’е, плато́ (у гарах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Táfelland

n -(e)s, -länder геагр. го́рнае плато́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)