плазматы́п

(ад плазма + -тыгі)

тое, што і плазмон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эктапла́зма

(ад экта- + плазма)

перыферычны слой цытаплазмы клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

плазмаге́ны

(ад плазма + -ген)

спадчынныя фактары, якія лакалізаваны ў цытаплазме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Плажма́ ’плазам’ (Нас., Др.-Падб.), пла́жма ’тс’ (Гарэц.), мсцісл. пла́жмя ’тс’ (Юрч. Вытв.). З пла́зма (гл.). Не выключаецца уплыў рус. плашмя. Суф. ‑ма (= канчатак Тв. скл. парнага л.) утварае прыслоўі ад займеннікаў (кудэма, сюдэма), прыметнікаў (гольма‑голую ўзяў), назоўнікаў (дарма́) і дзеясловаў, звычайна ў пары з дзеясловам (крычма крычаць, сідзьма сядзець), гл. Карскі 2-3, 67.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

піраплазмо́з

(ад піра- + плазма)

хвароба дамашніх жывёл, выкліканая піраплазмамі, якіх пераносяць кляшчы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

карыяпла́зма

(ад карыя- + плазма)

змесціва (пратаплазма) ядра жывёльнай або расліннай клеткі (параўн. цытаплазма).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

плазмахі́мія

(ад плазма + хімія)

раздзел хіміі, які вывучае нізкатэмпературную плазму і яе выкарыстанне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аксапла́зма

(ад аксон + плазма)

частка цытаплазмы нервовай клеткі, якая ўваходзіць у склад яе аксона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

плазмадэ́смы

(ад плазма + гр. desmos = сувязь)

цытаплазматычныя ніткі, якія злучаюць пратапласты суседніх раслінных клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эндапла́зма

(ад энда- + плазма)

унутраны, прылеглы да ядра слой цытаплазмы жывёльных і раслінных клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)