перакла́дчык, перакла́днік -а m., перакла́дчыца, перакла́дніца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
interpreter
[ɪnˈtɜ:rprɪtər]
n.
1) тлумача́льнік, інтэрпрэта́тар -а m.
2) ву́сны перакла́дчык
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Талма́ч ’перакладчык’ (Некр. і Байк., Варл., Скарбы), то́лмач ’тс’ (Янк. 1), ст.-бел.толмачъ ’перакладчык, тлумачальнік’ (Ст.-бел. лексікон); сюды ж талма́чыцъ ’перакладаць’ (Варл.), ’тлумачыць’ (Ян.), толмачыць ’тс’ (ТС). Укр.товма́ч, толма́ч, рус.толма́ч, польск.tłumacz, в.-луж.tołmač, чэш.tlumač, славац.tlmač, славен.tolmá, серб.-харв.ту́ма̑ч, балг.тълма́ч, макед.толмач ’перакладчык, тлумачальнік’. Старажытнае запазычанне, мяркуецца прасл.*tъlmačь, з цюркскіх моў, найбольш блізкімі да славянскіх формаў з’яўляецца палавец. і караім.tolmač ’перакладчык, тлумач’ (Булыка, БЛ, 23, 67), параўн. таксама кыпч.tylmač, казах.tilmäč, тур.dilmač, ст.-цюрк.tïlmači ’тс’, што звязаны з цюрк.til ’мова’ (ЕСУМ, 5, 588; Фасмер, 4, 72; Брукнер, 572). Паводле Глухака (643), вандроўны тэрмін, які ў цюркскіх мовах зблізіўся з dyl, dil ’мова’ і мае аналагічныя семантычныя адпаведнікі ў іншых мовах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kabinowiec
м.жарг. сінхраніст, сінхронны перакладчык
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kabinowy
кабінны;
tłumacz kabinowy — сінхронны перакладчык
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Перагаво́ршчык ’перакладчык’ (Сл. ПЗБ., Мат. Гом., ТС, Скарбы). Ад перагаво́рваць, параўн. тураў.перэговора́ць ’пераказваць’. Аб суф. ‑шчык гл. Сцяцко, Афікс. наз., 75.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
драгама́н
(фр. dragoman, ад ар. targumān)
перакладчык пры дыпламатычных і консульскіх прадстаўніцтвах, пераважна ў краінах Усходу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Dólmetscher
m -s, -
1) (ву́сны) перакла́дчык
2) тлумача́льнік, камента́тар
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Тулма́ч ‘перакладчык’ (Бяльк.), тулма́чыць ‘тлумачыць’ (Бяльк, Юрч. Вытв.), тулма́чаннік ‘той, хто тлумачыць’ (Юрч. СНЛ), тулма́чыньня ‘тлумачэнне’ (Юрч. Вытв.). Мясцовы варыянт да талмач (гл.) з заменай а > у пад уплывам наступнага л у гаворках з дысімілятыўным аканнем, гл. Крывіцкі, Дыялекталогія, 182.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
эксперымента́тар, ‑а, м.
Той, хто праводзіць эксперымент; той, хто эксперыментуе. Па шырыні непасрэдна-творчага асваення нацыянальнай рэчаіснасць. [М. Багдановіч] можа і ўступае, напрыклад, Купалу, але чым замяніць нам тое, што зрабіў Багдановіч як крытык і тэарэтык літаратуры, як эксперыментатар і перакладчык, наогул як асветнік у самым высакародным значэнні гэтага слова?М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)