джын, ‑у, м.

Гарэлка, прыгатаваная шляхам перагонкі хлебнага спірту з ядлоўцавымі ягадамі (пашырана ў ЗША, Англіі, Нідэрландах).

[Англ. gin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пек, ‑у, м.

Спец. Густое вязкае або цвёрдае рэчыва чорнага колеру, якое застаецца пасля перагонкі дзёгцю або смалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газалі́н, ‑у, м.

Вадкі прадукт перагонкі нафты, які скарыстоўваецца ў якасці паліва для рухавікоў ўнутранага згарання; недаачышчаны бензін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстыля́т

(лац. distillatus = сцэджаны)

вадкі прадукт перагонкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саля́равы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: саляравае масла — прадукт перагонкі нафты, які выкарыстоўваецца як паліва для дызеляў, рэчыва для змазкі механізмаў і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзёгаць, -гцю, м.

Цёмны смалісты вадкі прадукт, які атрымліваецца шляхам сухой перагонкі дрэва, торфу або каменнага вугалю.

Змазаць боты дзёгцем.

◊

Лыжка дзёгцю ў бочцы мёду — пра што-н. малое, здольнае атруціць, сапсаваць вялікае.

|| прым. дзёгцевы, -ая, -ае і дзягця́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крэазо́т, ‑у, М ‑зоце, м.

Смалістая вадкасць з едкім пахам, якая атрымліваецца шляхам сухой перагонкі драўніны, часцей буку (скарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне).

[Фр. créosote.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пек ’густое вязкае або цвёрдае рэчыва чорнага колеру, якое застаецца пасля перагонкі дзёгцю або смалы’ (ТСБМ). З рус. пек смала, дзёгаць’, якое (у пач. XVIII ст.) з гал. pek ’смала’ (Фасмер, 3, 226).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

фле́гма, ‑ы, ж.

1. Уст. Слізь, макрота.

2. Незвычайны спакой, абыякавасць да ўсяго.

3. Разм. Флегматычны чалавек.

4. Спец. Густая маса, якая застаецца пасля фракцыйнай перагонкі вадкай сумесі.

[Ад грэч. phlegma — вадкасць, макрота.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра́га, -і, ДМ бра́зе, ж.

1. Рошчына з соладу, мукі і бульбы, з якой гоняць спірт.

2. Адыходы пасля такой перагонкі ў выглядзе асадку.

3. Пітво дамашняга вырабу з хмелем і цукрам.

Не столькі той брагі, колькі звягі (прымаўка).

|| ласк. бра́жка, -і, ДМ -жцы (да 3 знач.).

|| прым. бра́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)