дворцо́вый пала́цавы; дварцо́вы;

дворцо́вый переворо́т дварцо́вы пераваро́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

путч, ‑у, м.

Мяцеж невялікай кучкі змоўшчыкаў з мэтай зрабіць дзяржаўны пераварот.

[Ням. Putsch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coup d’état [ˌku:deɪˈtɑ:] n. (pl. coupsd’е́tat) дзяржа́ўны пераваро́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэвалю́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Карэнны пераварот у жыцці грамадства, які прыводзіць да ліквідацыі старога грамадскага і палітычнага ладу і да перадачы ўлады ў рукі іншага класа.

Буржуазная р. (якая звяргае буржуазны лад і ўстанаўлівае ўладу перадавога класа). Кастрычніцкая р. 1917 г.

2. Карэнны пераварот, рэзкі скачкападобны пераход ад аднаго якаснага стану да другога.

Навукова-тэхнічная р.

|| прым. рэвалюцы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Р. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́льта, нескл., н.

Пераварот у паветры цераз галаву (уперад або назад). Двайное сальта.

[Ад іт. salto — скачок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праімперыялісты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца прыхільнікам імперыялізму; які ажыццяўляецца ў інтарэсах імперыялістаў, імперыялізму. Праімперыялістычны дзяржаўны пераварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катаклі́зм, ‑у, м.

Кніжн. Нечаканы разбуральны пераварот у прыродзе або сацыяльным жыцці; катастрофа. Вулканічныя катаклізмы. Рэвалюцыйны катаклізм.

[Ад грэч. kataklysmos — паводка, патоп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coup

[ku:]

n.

1) бліску́чы ўчы́нак, нечака́ны ўда́лы ход

2) пераваро́т -у m.

coup d’etat — дзяржа́ўны пераваро́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

coup [ku:] n.

1. дзяржа́ўны пераваро́т

2. паспяхо́вы ход; по́спех у спра́вах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дварэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

Будынак, у якім пражывае манарх са сваёй сям’ёй, а таксама вялікі і прыгожы па архітэктуры будынак наогул; палац.

Мармуровыя дварцы Венецыі.

|| прым. дварцо́вы, -ая, -ае.

○

Дварцовы пераварот — змена манарха прыдворнай знаццю без удзелу народных грамадскіх мас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)