дайні́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і даёнка. Сырадой нясуць дзяўчаты, што аж пеніцца ў дайніцах. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Утвараць раскацістыя гукі.

Ракоча і пеніцца мора.

Трактар ракоча.

2. Гаварыць, спяваць нізкім раскацістым голасам.

За дзвярыма ракатаў начальніцкі бас.

|| наз. раката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sprúdelnd

a які́ пе́ніцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gíschen

vi пе́ніцца, шыпе́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

froth​2 [frɒθ] v. пе́ніць; пе́ніцца;

froth at the mouth быць ве́льмі раззлава́ным; кіпе́ць ад зло́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мусі́раваць

(фр. mousser = пеніцца)

1) узбіваць пену;

2) перан. перавялічваць значэнне чаго-н. (напр. м. асцярогу).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пая́рываць ’даіць’ (браг., Мат. Гом.). Да па‑ і яры́ць < прасл. jariti (sę), з якім разглядаемая лексема звязваецца значэннем ’пеніцца, бурліць’, якое мае славен. jaríti se.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запе́ніцца ​1, ‑ніцца; зак.

Пакрыцца пенай. Вада састоялася, запенілася і цяпер.. як зацярушаная белым макавым зернем. Пташнікаў. [Мядзведзь] запеніўся ўвесь І гарою жывой Ломіць, крышыць кусты. Бядуля.

запе́ніцца ​2, ‑ніцца; зак.

Пачаць пеніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strúdeln

vi (h, s) біць крыні́цай; пе́ніцца; бурлі́ць, клеката́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spume

[spju:m]

1.

n.

пе́на f., шум, на́кіп -у m.

2.

v.i.

пе́ніцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)