Verbum

згары́, прысл.

Разм. Зверху, з вышыні. Сняжынкі вялізныя, розных форм паціху спускаюцца згары, мітусяцца над зямлёю. Галавач.

папы́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пырхаць паціху, час ад часу. Коні ішлі шпарка і трывожна: часта натапырвалі вушы, папырхвалі. Кулакоўскі.

палахлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць палахлівага. Дзяўчаты паціху шэпчуцца і дапытлівымі поглядамі цікуюць за хлапцамі. У іхніх поглядах і насцярожанасць і палахлівасць. Галавач.

папі́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пішчаць паціху, час ад часу. Птушаня разяўляла рот і жаласна папісквала. Якімовіч. За перагародкаю папісквала рацыя. Даніленка.

абпа́ліна, ‑ы, ж.

Абпаленае месца. Мы ўсе непакоімся ўжо; толькі адзін Ткач сядзіць абыякавы, паціху распальвае абкураную, з цёмна-рудымі абпалінамі па краях тоўстую люльку. Савіцкі.

зака́шляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

Пачаць кашляць. // Кашлянуць некалькі разоў запар. Праз нейкі час на веранду выйшаў Пілацееў. Сяляне закашлялі і паціху, амаль разам, прывіталіся. Галавач.

цыка́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Хобатнае скачучае насякомае, падатрада цыкадавых атрада прамакрылых, самцы якога ўтвараюць характэрнае стракатанне. Паціху шапацела пшаніца, задумліва наперабой гаманілі цыкады. Лупсякоў.

[Лац. cicada.]

паві́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Вішчаць час ад часу, паціху. Лыска павіскваў і, аблізваючыся, глядзеў у вочы.. [Андрушку]. Лобан. Адчайна павісквалі скрыпкі, рассыпаліся з вясёлым перазвонам срэбныя бомы. Лынькоў.