odorous [ˈəʊdərəs] adj. lit. паху́чы; духмя́ны, во́дарны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апельсі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Цытрусавае дрэва, а таксама сакавіты пахучы кісла-салодкі плод гэтага дрэва з мяккай лупінай аранжавага колеру.

|| прым. апельсі́навы, -ая, -ае.

А. сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pachnący

пахучы, духмяны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wonny

пахучы, духмяны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aromatyczny

водарны, духмяны, пахучы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aromatic [ˌærəˈmætɪk] adj. араматы́чны, паху́чы, духмя́ны, во́дарны;

aromatic herbs паху́чыя тра́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odorous

[ˈoʊdərəs]

adj.

паху́чы, духмя́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мі́ра, ‑а, н.

Пахучы алей, які ўжываецца хрысціянскіх царкоўных абрадах.

•••

Адным мірам мазаны гл. мазаны.

[Ад грэч. mýron — пахучы алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ісо́п, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая або кустовая расліна сямейства губакветных, лісце якой змяшчае пахучы алей.

[Грэч. hyssōpos — трава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fragrant

[ˈfreɪgrənt]

adj.

во́дарны, духмя́ны, паху́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)