Садзо́нкі, саджо́нкі ’пасадкі маладога лесу’, ’саджанцы’, ’расада’, садзо́нкі ’пасадка лесу’ (Сцяшк. Сл.). З польск. sadzonka ’саджанец’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Zwíschenlandung

f -, -en праме́жкавая паса́дка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дрэванасаджэ́нне, ‑я, н.

1. Пасадка дрэў; спосаб развядзення лясоў не насеннем, а саджанцамі.

2. звычайна мн. (дрэванасаджэ́нні, ‑яў). Пасаджаныя дрэвы. Паласа дрэванасаджэнняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verládung

f -, -en пагру́зка; паса́дка (людзей)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Nótlandung

f -, -en ав. вы́мушаная паса́дка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абса́да ж (зялёная пасадка) Аnpflanzung f -, -en; Grünanlage f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Паса́цка ’под’, ’ток’ (воран., Сл. ПЗБ). У выніку пераносу значэння ’падлога’ > ’ток’, ’под’ у лексемы, якая з польск. posadzka ’падлога’, ’паркет’. Параўн. пасадка? (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бааба́б, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Гіганцкае трапічнае лісцевае дрэва сямейства бамбаксавых. / ‑у. у знач. зб. Пасадка баабабу.

2. ‑у. толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́гаўнік, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Трапічнае дрэва класа сагавых, падобнае на пальму. / ‑у, у знач. зб. Пасадка сагаўніку.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнездавы́ в разн. знач. гнездово́й;

г. перы́яд — гнездово́й пери́од;

~ва́я паса́дка бу́льбы — гнездова́я поса́дка карто́феля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)