паралле́льный
1. парале́льны;
паралле́льные ли́нии парале́льныя лі́ніі;
паралле́льные бру́сья спорт. парале́льныя брусы́;
паралле́льные кла́ссы школьн. парале́льныя кла́сы;
2. перен. парале́льны; раўнале́жны; адначасо́вы, аднача́сны;
паралле́льные явле́ния парале́льныя (раўнале́жныя) з’я́вы;
паралле́льное соедине́ние эл. парале́льнае злучэ́нне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калінеа́рны
(ад ка- + linea = лінія)
паралельны дадзенай прамой лініі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
równoległy
(
do kogo/czego)
паралельны (
каму/чаму)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
альмукантара́т
(ар. al-mukantarat)
любы малы круг нябеснай сферы, паралельны гарызонту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Пу́хны ’пышны’: пухныя пончкі (гродз., Сл. ПЗБ). Прыметнік на -//- (‑ьn‑) ад пу́хаць (*puxati), паралельны да пухлы (суф. ‑л‑), гл. таксама пухоны, пушоны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паралелагра́м
(ад гр. parallelos = паралельны + -грам)
чатырохвугольнік, у якога бакі папарна паралельныя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Роўнале́жнік ’паралель’ (Байк. і Некр.). З польск. równoleżnik ’тс’. Ад яго — роўнале́жны ’паралельны’ (бо польск. równoległy — з іншым суфіксам) і роўнале́жнасць ’паралельнасць’ (параўн. польск. równoległość ’тс’).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паралелепі́пед
(ад гр. parallelos = паралельны + epipedon = плоскасць)
шасціграннік, усе грані якога з’яўляюцца паралелаграмамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гарызанта́льны
(фр. horizontal, ад ад гр. horizon, -ntos = які абмяжоўвае)
паралельны лініі гарызонту (проціл. вертыкальны).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
oboczny
oboczn|y
1. сумежны;
2. грам. паралельны;
formy ~e — паралельныя формы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)