ско́нчыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

1. Тое, што і кончыцца (у 1 і 2 знач.).

2. Тое, што і памерці (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паміра́ць гл памерці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

скапу́ціцца, ‑пучуся, ‑пуцішся, ‑пуціцца; зак.

Разм. груб. Памерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адубе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

1. Змерзнуць на холадзе.

Адубеў на марозе.

2. Стаць нягнуткім, страціць адчувальнасць, здольнасць рухацца.

Рукі адубелі.

3. Памерці.

Можна а. у дарозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

go to glory

паме́рці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

сме́ртны, -ая, -ае.

1. Які канчаецца смерцю.

С. выпадак.

2. Такі, які павінен памерці.

Усякі чалавек с.

Нам, смертным (наз.), не ўсё ўдаецца.

3. Які вядзе да смерці, пазбаўляе жыцця.

С. прысуд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

угро́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Разм.

1. Груб. Памерці, загінуць.

2. Сапсавацца, прыйсці ў непрыгоднасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

croak​2 [krəʊk] v.

1. ква́каць

2. ка́ркаць

3. бурча́ць

4. infml паме́рці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адпра́віцца, -ра́ўлюся, -ра́вішся, -ра́віцца; зак.

Паехаць, пайсці, накіравацца ў дарогу.

А. ў падарожжа.

Цягнік адправіўся ў чатыры гадзіны.

◊

Адправіцца да святых на чай — памерці.

|| незак. адпраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адпраўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спачы́ць, -чну́, -чне́ш, -чне́; -чнём, -чняце́, -чну́ць; -чні́; зак.

1. Аднавіць свае сілы адпачываючы.

С. перад дарогай.

2. перан. Памерці (высок.).

|| незак. спачыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спачыва́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)