рэтраншэме́нт

(фр. retranchement = адсяканне)

уст. ваеннае ўмацаванне, размешчанае ззаду галоўнай пазіцыі таго, хто абараняецца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вуўршнік ’ручнік’ (Бяльк.). Няясна, магчыма, кантамінацыя выціра́льнік і рушні́к (з метатэзай уршні́к) з ы > у ў «моцна лабіялізаванай» пазіцыі (паміж в і у).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

key​2 [ki:] adj. гало́ўны, асно́ўны; ключавы́; ве́льмі ва́жны;

key industries асно́ўныя/вяду́чыя галіны́ прамысло́васці;

key points/questions гало́ўныя пу́нкты/пыта́нні;

key positions ключавы́я пазі́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перадавы́ в разн. знач. передово́й;

~ва́я наву́ка — передова́я нау́ка;

п. арты́кул — передова́я статья́;

~вы́я пазі́цыі — передовы́е пози́ции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

песімі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто схільны да песімізму; проціл. аптыміст. — Нешта, брат, ты песімістам робішся. Народ радуецца, а ты... Спалохаўся? Не бойся, твае пазіцыі моцныя! Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абстраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

1. Адкрыць агонь па кім‑, чым‑н. Абстраляць пазіцыі ворага. □ З хутара разведчыкаў абстраляў кулямёт. Алешка.

2. Выпрабаваць у стрэльбе. Абстраляць ружжо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́канне, ‑я, н.

Вымаўленне мяккага «ц» на месцы этымалагічна мяккага «т» (ціха, плаціць) і на месцы этымалагічна цвёрдага «т» у пазіцыі перад галоснымі пярэдняга рада (хата — у хаце, хаціна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да ключа (у 1, 2, 3, 5, 6 і 7 знач.).

2. Важны, рашаючы ў ваенных, эканамічных ці інш. адносінах. Захапіць ключавыя пазіцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́па ж. вайск. (акоп у напрамку да пазіцыі праціўніка) Sáppe f -, -n;

◊

дзе́йнічаць ці́хай са́пай разм. héimtückisch [auf Schléichwegen] vórgehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Раса́к ’конь рысак’ (лудз., Сл. ПЗБ). Варыянтнае да рыса́к ’тс’, параўн. рус. дыял. рыскливый ’прыткі, хуткі’. Вымаўленне з карнявым ‑а‑, імаверна, абумоўлена другаснай рэдкай вакалізацыяй рэдукаванага ў пераднаціскной пазіцыі *rъsak > *rasak. Гл. рысь 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)