2. Адсутнасць натуральнасці, няшчырасць, неадпаведнасць праўдзе.
У гутарцы чуўся ф.
Штучнасць і ф. рамана.
3. Пра спеў: недакладнасць у выкананні, скажэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
naśladownictwo
н.
1. перайманне; падробка;
naśladownictwo zastrzeżone — падробка забаронена;
2.біял. мімікрыя
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Verfälschung
f -, -en падро́бка, фальсіфіка́цыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
falsyfikat, ~u
м. фальсіфікат; падробка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Falsifikatión
f -, -en падро́бка, фальсіфі- ка́цыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fälschung
f -, -en падло́г; падро́бка; фальсіфіка́цыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
McCoy[məˈkɔɪ]n.:
♦
the real McCoyinfml сапра́ўдны, не іміта́цыя або́падро́бка (асабліва пра што-н. каштоўнае)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
фальсіфіка́цыя, ‑і, ж.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. фальсіфікаваць.
2. Падробленая рэч, якая выдаецца за сапраўдную; падробка. Высветлілася, што манускрыпт Макіявелі — фальсіфікацыя.«ЛіМ».//Спец. Змяненне якасці чаго‑н. у горшы бок пры захаванні знешняга выгляду. Фальсіфікацыя жэмчугу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кантрафа́кцыя
(лац. contrafactio = падробка)
1) перавыданне чужога твора без згоды аўтара; 2)уст.падробка твораў літаратуры, мастацтва;
3) выкарыстанне чужых знакаў на сваіх таварах з мэтай увесці ў зман пакупнікоў і атрымаць даход.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
adulteration
[ə,dʌltəˈreɪʃən]
n.
1) падрабля́ньне, падме́шваньне, фальшава́ньне n.
2) падро́бкаf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)