То́лаг ’падонкі, буза’ (Ласт.). Няясна; відаць, звязана са славац. talug ’гной у ране’, н.-луж. taług, tałog ’гной, гнойная маса’, серб.-харв. та́лог, tolȏg ’асадак, падонкі’, балг. та́лог ’асадак, ціна, іл’, макед. талог ’тс’. Прасл. *talogъ ’асадак’, якое звязваюць з *talъ ’талы, бясснежны’ (Шустар-Шэўц, 1496, гл. талы) і, магчыма, з *toliti ’паміраць; супакойваць’ (Бязлай, 4, 151), параўн. таліць 1, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scum [skʌm] n.

1. пе́на, на́кіп, шумаві́нне

2. infml агі́дны чалаве́к, мярзо́тнік;

the scum of the earth падо́нкі (грамадства), уся́кі зброд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

атрэ́п’е, ‑я, н., зб.

1. Адыходы, якія атрымліваюцца пры трапанні лёну, пянькі.

2. Старое, зношанае адзенне; лахманы. Хадзіць у атрэп’і.

3. перан. Элементы грамадства, якія дайшлі да маральнага разлажэння; падонкі. [Арцыховіч:] — Ды што з гэтым белагвардзейскім атрэп’ем гаварыць! Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ато́нне ’астатак, падонкі’ (Касп.). Рус. дыял. ото́нок, ото́ночка ’тонкая абалонка, шкарлупіна’. Няясна. Відаць, ад кораня тон‑ (тонкі) праз дзеяслоў, зафіксаваны ў Даля отонить ’зрабіць тонкім’ (з *otonьnьje). Магчыма, кантамінацыя з адонне (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́гма ’расплаўленая сілікатная маса высокай тэмпературы, якая ўтвараецца ў глыбінях зямлі’ (ТСБМ), было запазычана праз рус. ці польск. мовы ў якасці навуковага тэрміна, які з грэч. μάγμα ’падонкі, буза, калатушка’ (Лёхін, 414).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cesspool

[ˈsespu:l]

n.

1) каналізацы́йная я́ма, каналіза́цыя f.

2) Figur. бруд -у m., падо́нкі, нізы́ pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Héfe

f -, -n

1) дро́жджы

2) аса́дак, шумаві́нне

die ~ der Geséllschaft — падо́нкі грама́дства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyrzutek

wyrzut|ek

м. выкідыш; вырадак, падонак;

~ki społeczeństwa — падонкі грамадства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

буза́ ​1, ‑ы, ж.

1. Рэшткі вадкасці, падонкі. На дне бочкі адна буза асталася.

2. Лёгкае хмельнае пітво з проса, грэчкі, ячменю, пашыранае галоўным чынам у Крыму і на Каўказе.

3. Адклады на дне вадаёмаў (рэк, сажалак, азёр), якія складаюцца з найдрабнейшых частак мінеральных і арганічных рэчываў.

буза́ ​2, ‑ы, ж.

Разм. Скандал, шум.

[Перс. buzä.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dregs

[dregz]

n., pl.

1) аса́дак -ку m., буза́ f.

2) адкі́ды pl. only, нізы́, падо́нкі pl.

the dregs of society — нізы́ грама́дзтва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)