шарлата́н, ‑а, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу, спецыяліста; падманшчык, махляр. Млынар вярнуўся дадому, думаючы пра Стафанковіча як пра шарлатана: «Дрэнна зрабіў, грошы ўзяў і адрас скрыў». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тры́кстэр

(англ. trickster)

падманшчык, ашуканец.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

two-timer [ˌtu:ˈtaɪmə] n. infml

1. няве́рны муж, няве́рная жо́нка

2. падма́ншчык; падма́ншчыца; ашука́нец; ашука́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Вунія́т ’падманшчык, дрэнны чалавек’ (Бяльк.). Гл. уніят.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шарлата́н

(фр. charlatan)

падманшчык, махляр, невук, які выдае сябе за знатака.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

cheat​1 [tʃi:t] n.

1. падма́ншчык; падма́ншчыца; ашука́нец; ашука́нка; махля́р; махля́рка; круце́ль; жу́лік; маню́ка

2. падма́н, ашука́нства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Манько ’хлус, падманшчык’ (Шпіл.). Да мані́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 46–47.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мот ’той, хто неразумна матае грошы, маёмасць’ (ТСБМ), ’падманшчык’ (гор., Мат. Маг.). Да мата́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стахе́й ‘ашуканец, падманшчык’ (ПСл). Цёмнае слова. Магчыма, мае аказіянальнае паходжанне ад уласнага імені Стахе́й (< Яўстафій).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мацёнак ’хітрун’, ’шэльма’, ’дураслівец’ (Нас.). Да мот (Насовіч, 292), якое ў маг. гаворках мае значэнне ’падманшчык’ (Мат. Маг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)