жаніхо́ў, ‑ова.

Разм. Які належыць жаніху. Жаніхоў падарунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Präsént

n -s, -e падару́нак, прэзе́нт

zum [als] ~ gében* — падне́сці [зрабі́ць] падару́нак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

godsend [ˈgɒdsend] n. infml падару́нак лёсу, нечака́нае шча́сце, уда́ча; знахо́дка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аддары́ць, -дару́, -до́рыш, -до́рыць; -до́раны; зак., каму (разм.).

1. Зрабіць каму-н. падарунак у адказ на атрыманы.

2. перан. Аддзякаваць, адплаціць чым-н. за ласку, паслугу.

|| незак. аддо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сувені́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Памятны падарунак.

2. Мастацкі выраб, рэч на памяць пра наведванне краіны, горада, музея і пад.

Аддзел сувеніраў.

|| прым. сувені́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сувені́р

(фр. souvenir)

памятны падарунак або пакупка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

даро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Атрыманы ў падарунак, падараваны. Дароўны сервіз.

2. Які пацвярджае падарунак, дар. Дароўны надпіс. Дароўны запіс. // у знач. наз. даро́ўная, ‑ай, ж. Спец. Дакумент, які замацоўвае падараваную маёмасць за тым, хто атрымаў яе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынашэ́нне, ‑я, н.

Уст. Дар, падарунак. — Ці вялікія маеце прынашэнні ад прыхаджан? — [спытаў Мікалай Карлавіч]. Царкоўнік затрапятаўся. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dárbringen

* vt падно́сіць, рабі́ць (падарунак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прэзе́нт

(фр. présent, ад лац. praesentare = дарыць)

падарунак, гасцінец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)