вая́ж, ‑у, м.

Уст. Падарожжа, паездка; вандроўніцтва.

[Фр. voyage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафа́ры

(ар. safar = падарожжа)

паход, турпаездка, працяглае падарожжа ў экзатычныя краіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

круі́з, ‑а, м.

Падарожжа па вадзе, звычайна марское.

[Англ. cruise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаро́жніцтва, ‑а, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падарожнічаць; падарожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаро́жніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падарожжа, падарожніка ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасляшлю́бны, ‑ая, ‑ае.

Які бывае, адбываецца пасля шлюбу. Пасляшлюбнае падарожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

путеше́ствие падаро́жжа, -жжа ср.; вандрава́нне, -ння ср.; вандро́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стра́нствование падаро́жжа, -жжа ср.; вандрава́нне, -ння ср.; падаро́жніцтва, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

itinerary [aɪˈtɪnərəri] n. маршру́т, план падаро́жжа

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Турнэ́ ‘падарожжа па кругавым маршруце, паход, паездка’ (ТСБМ). Праз рускую мову (турне́) з франц. tournée ‘аб’езд, падарожжа па кругавым маршруце’, якое з tourner ‘абарачаць, вярцець, круціць’ < лац. tornāre ‘тачыць на варштаце’ (Голуб-Ліер, 494; Даза, 716–717; ЕСУМ, 5, 683).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)