катлаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

Паглыбленне, упадзіна на паверхні зямлі або на дне мора, акіяна.

|| прым. катлаві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перахля́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж. (разм.).

1. Неглыбокая ўпадзіна, паглыбленне паміж двума ўзвышшамі.

2. Выгін у спіне каня; седлавіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

раво́к, раўка́, мн. раўкі́, раўко́ў, м.

1. гл. роў¹.

2. Падоўжанае паглыбленне ў чым-н., канаўка.

|| прым. раво́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зямля́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Крытае паглыбленне ў зямлі, выкапанае для жылля, укрыцця.

|| прым. зямля́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

роў¹, ро́ва, мн. равы́, раво́ў, м.

Доўгае паглыбленне, выкапанае ў зямлі; канава.

Процітанкавы р.

|| памянш. раво́к, раўка́, мн. раўкі́, раўко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wnęka

ж. паглыбленне; ніша

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

размы́віна, ‑ы, ж.

Яма, паглыбленне, размытае вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбо́іна, -ы, мн. -ы, -бо́ін, ж.

1. Паглыбленне на паверхні чаго-н., выбітае ўдарам.

2. Яма на дарозе ад язды.

Дарога ў выбоінах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́свідравацца, ‑руецца; зак.

Утварыцца, узнікнуць ад свідравання (пра дзірку, паглыбленне).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́свідраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Свідруючы, зрабіць дзірку, паглыбленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)