mentorski

ментарскі, павучальны;

ton mentorski — павучальны тон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сентэнцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Павучальны, які мае ў сабе сентэнцыю. Сентэнцыйны тон. Сентэнцыйны раман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наста́ўніцкі, -ая, -ае.

1. гл. настаўнік.

2. Павучальны.

Н. тон.

3. у знач. наз. наста́ўніцкая, -ай, ж. Пакой у школе, дзе збіраюцца і адпачываюць настаўнікі ў час перапынкаў паміж урокамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павуча́льна нареч.

1. поучи́тельно, назида́тельно, настави́тельно; см. павуча́льны;

2. нравоучи́тельно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

instructive

[ɪnˈstrʌktɪv]

adj.

павуча́льны, навуча́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aphoristic

[,æfəˈrɪstɪk]

adj.

афарысты́чны; павуча́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

umoralniający

навучальны, павучальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pouczający

павучальны, навучальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dydaktyczny

дыдактычны; павучальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ме́нтарскі, ‑ая, ‑ае.

Уст., іран. Які мае адносіны да ментара, уласцівы ментару (у 1 знач.); павучальны. Ментарскі тон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)