Паветраны кодэкс СССР 7/589

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

вае́нна-паве́траны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вядзення вайны ў паветры. Ваенна-паветраныя сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Грамадзянскі паветраны флот 1/66, гл. Грамадзянская авіяцыя

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Паветраны рэжым глебы 2/31; 3/504; 7/589

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паветраны рэжым глебы

т. 11, с. 468

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ваенна-паве́траны ’які мае адносіны да ваеннай авіяцыі’ (КТС). Калька з рус. военно‑воздушный (Крукоўскі, Уплыў, 132).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вое́нно-возду́шный вае́нна-паве́траны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапе́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

У самалётаў, верталётаў, дырыжабляў, аэрасаней: паветраны вінт¹.

|| прым. прапе́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

турбавінтавы́, -а́я, -о́е (спец.).

У якім паветраны вінт (прапелер) прыводзіцца ў рух газавай турбінай.

Т. рухавік.

Т. самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

aircrew [ˈeəkru:] n. экіпа́ж (паветраны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)