enlargement [ɪnˈlɑ:dʒmənt] n. павелічэ́нне; пашырэ́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дэфіцы́т, -у, М -цы́це, м.
1. Перавышэнне расходаў над даходамі.
Павелічэнне бюджэтнага дэфіцыту.
2. Недахоп чаго-н., нястача ў чым-н.
Гэтыя тавары цяпер у дэфіцыце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інфля́цыя, -і, ж.
Празмернае (у адносінах да дзяржаўнага залатога запасу) павелічэнне колькасці папяровых грошай, што знаходзяцца ў абарачэнні ў краіне, якое выклікае іх абясцэньванне.
|| прым. інфляцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ферма́та, ‑ы, ДМ ‑маце, ж.
У музыцы — знак, які абазначае павелічэнне працягласці гуку або паўзы ў залежнасці ад характару твора, намераў і густу выканаўцы. // Павелічэнне гуку або паўзы пры выкананні, у адпаведнасці з такім знакам.
[Іт. fermata.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
увеличе́ние
1. (действие) павелічэ́нне, -ння ср., пабо́льшанне, -ння ср.; неоконч. павялі́чванне, -ння ср., пабо́льшванне, -ння ср.;
2. (то, на что увеличено что-л.) павелічэ́нне, -ння ср.;
увеличе́ние составля́ет не́сколько сантиме́тров павелічэ́нне склада́е не́калькі сантыме́траў;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
enhancement [ɪnˈhɑ:nsmənt] n. павелічэ́нне, рост; паляпшэ́нне, удаскана́льванне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
increment [ˈɪŋkrəmənt] n. прыба́ўка (да зарплаты); павелічэ́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прырашчэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прырасці, прырасціць.
2. Павелічэнне, прыбаўленне. Прырашчэнне скорасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
goitre [ˈgɔɪtə] n. med. валля́к; павелічэ́нне шчытападо́бнай зало́зы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
расшырэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшыраць — расшырыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. расшырацца — расшырыцца. // Паталагічнае павелічэнне памераў (сэрца, сасудаў і пад.). Расшырэнне вен.
2. Расшыраная частка чаго‑н. Труба з расшырэннем.
•••
Расшырэнне Сусвету — павелічэнне з цягам часу адлегласці паміж касмічнымі аб’ектамі (зоркамі, галактыкамі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)