helpless [ˈhelpləs] adj.
1. бездапамо́жны
2. дарэ́мны, бескары́сны;
She was helpless with tears. Яна ніяк не магла стрымацца ад плачу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
сумы́сна, прысл.
З намерам, знарок, наўмысна. Цудоўная ноч!.. Ніяк не прыдумаць такую сумысна! Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Нівэ́зь (ни‑вэзь) ’ніяк нельга’: Ни‑вэзь нечимъ помочь (Нас.). Фармальна падобнае да нівесь ’невядома’ (гл. нівесць), аднак семантыка пярэчыць такому дапушчэнню, другая частка прыпамінае польск. weź ’вазьмі’, што магло б сведчыць пра запазычанне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дама́цацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., чаго.
Разм. Мацаючы, знайсці патрэбнае, намацаць. Ніяк не дамацацца пульсу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагука́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Гукаючы каго‑н., прымусіць адазвацца, адгукнуцца. — Брыгадзір! Ніяк не дагукацца. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
unresolved [ˌʌnrɪˈzɒlvd] adj.
1. fml нявы́рашаны;
unresolved doubts неразве́яныя сумне́нні
2. нерашу́чы;
He is too unresolved what to do. Ён ніяк не вырашыць, што рабіць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зала́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., што.
Тое, што і залатаць. Залапіць кажух. □ Дзірку дзіркаю ніяк не залапіш. Дзяргай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спава́жнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць спаважнага. Толькі ніяк не вязалася са спаважнасцю дзяўчыны яе гаворка — несціханая і смелая. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анія́к, прысл.
Разм. Ніяк; зусім; зусім ніяк. Не магу аніяк Я з уласным асвойтацца ценем. Куляшоў. Збоку магло здавацца, што дзяўчына.. [Станкевіча] аніяк не цікавіць. Алешка. [Эльза] сябе адчувала так, быццам тутэйшыя людзі аніяк не маглі абысціся без яе. Чорны. // Ніякім чынам. Без.. [нажа] аніяк нельга было даступіцца да зайца. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
месцажыха́рства, ‑а, н.
Месца, дзе хто‑н. жыве пастаянна. Спірыдон Лук’янавіч Сабяга ніяк не мог прывыкнуць да новага месцажыхарства. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)