блы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Бязладна пераплятацца (пра ніткі, валасы, дарогі і пад.).

Ніткі блытаюцца.

2. Чапляцца за што-н., заблытвацца.

Ногі блытаюцца ў траве.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Траціць яснасць, дакладнасць (пра думкі, словы і пад.).

Думкі пачалі б.

4. Рабіць, гаварыць няясна, недакладна; збівацца.

Б. ў адказе.

5. Пераходзіць з месца на месца; блукаць (разм.).

Б. па хатах.

6. Падтрымліваць сувязь з людзьмі, паводзіны якіх выклікаюць неадабрэнне (разм.).

Б. з дрэннай кампаніяй.

|| зак. заблы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 1—4 знач.), зблы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 1, 3, 4 і 6 знач.), пераблы́тацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца (да 1 і 3 знач.) і ублы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Нашаморыцца ’нахмарыцца’ (Сл. ПЗБ). Няясна; магчыма, ад гукапераймальнага шамору параўн. шаморхацца ’шамацець’, звязанага з шамрэць ’мігцець, няясна бачыцца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абсу́рыцца ’апарыцца’ (Касп.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Атэ́ўнік ’кацялок’ (Касп.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бацёха ’зацірка’ (Жд.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Брэк ’спакой’ (Шат.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вытаба́ніць ’выпрасіць’ (Касп.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галі́к ’гаплік’ (Бяльк.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гаталя́й ’гультай’ (Шат.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ды́лі ’калі’ (Касп.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)