блы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны; незак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Бязладна пераплятацца (пра ніткі, валасы, дарогі і пад.).
Ніткі блытаюцца.
2. Чапляцца за што-н., заблытвацца.
Ногі блытаюцца ў траве.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Траціць яснасць, дакладнасць (пра думкі, словы і пад.).
Думкі пачалі б.
4. Рабіць, гаварыць няясна, недакладна; збівацца.
Б. ў адказе.
5. Пераходзіць з месца на месца; блукаць (разм.).
Б. па хатах.
6. Падтрымліваць сувязь з людзьмі, паводзіны якіх выклікаюць неадабрэнне (разм.).
Б. з дрэннай кампаніяй.
|| зак. заблы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 1—4 знач.), зблы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 1, 3, 4 і 6 знач.), пераблы́тацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -аецца (да 1 і 3 знач.) і ублы́тацца, -аюся, -аешся, -аецца; -аны (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Нашаморыцца ’нахмарыцца’ (Сл. ПЗБ). Няясна; магчыма, ад гукапераймальнага шамору параўн. шаморхацца ’шамацець’, звязанага з шамрэць ’мігцець, няясна бачыцца’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Абсу́рыцца ’апарыцца’ (Касп.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Атэ́ўнік ’кацялок’ (Касп.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бацёха ’зацірка’ (Жд.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брэк ’спакой’ (Шат.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вытаба́ніць ’выпрасіць’ (Касп.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Галі́к ’гаплік’ (Бяльк.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гаталя́й ’гультай’ (Шат.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ды́лі ’калі’ (Касп.). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)