úntauglich

a няго́дны, непрыда́тны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bezużyteczny

бескарысны, непрыгодны, непрыдатны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

непрыстасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Няздольны прыстасавацца да чаго‑н. [Стрыжоў] наогул выглядаў нейкім самотным, непрыстасаваным да жыцця. Карпаў. // Непрыдатны, непадыходзячы для чаго‑н. Непрыстасаванае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inapplicable

[ɪnˈæplɪkəbəl]

adj.

непрыда́тны, неадпаве́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unsuitable

[ʌnˈsu:təbəl]

adj.

неадпаве́дны; непрыда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нязру́чны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены зручнасці ў карыстанні; дрэнна прыстасаваны для чаго-н.

Нязручнае месца.

Вузкі н. праход.

2. Які не садзейнічае поспеху, непрыдатны для дасягнення жаданых вынікаў.

Н. момант.

3. Няёмкі ў якіх-н. адносінах, які абцяжарвае працу (пра інструмент, работу і пад.).

Н. гэблік.

|| наз. нязру́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

него́дный

1. непрыго́дны, непрыда́тны, дрэ́нны; (неспособный — о человеке) разг. нязда́тны;

него́дный рабо́тник дрэ́нны (нязда́тны) рабо́тнік;

него́дный к вое́нной слу́жбе непрыго́дны (непрыда́тны) да вайско́вай слу́жбы;

него́дный к употребле́нию непрыго́дны (непрыда́тны) да ўжы́тку (ужыва́ння);

него́дный для питья́ непрыго́дны (непрыда́тны) для піцця́;

2. (низкий, бессовестный) няго́дны, пага́ны;

него́дный челове́к няго́дны (пага́ны) чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

niejadalny

неядомы; непрыдатны да ежы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unprintable

[ʌnˈprɪntəbəl]

adj.

непрыда́тны да дру́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абрэ́зак, ‑зка, м.

Непрыдатны кавалак, які астаўся пасля разрэзвання чаго‑н. Абрэзак шкла. □ Ля рашоткі дзеці раяцца і, захапіўшы з сабой абрэзкі аполкаў, зноў залазяць у падвал. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)