recalcitrant

[rɪˈkælsɪtrənt]

adj.

непако́рны, непаслухмя́ны

recalcitrant person — непако́ра -ы, не́слух -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

intractable [ɪnˈtræktəbl] adj. fml

1. непако́рны, незгаво́рлівы; упа́рты (пра чалавека)

2. неадо́льны, неперамо́жны;

an intractable problem неадо́льная прабле́ма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

поўнаўла́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае неабмежаваную, поўную ўладу. Толькі рэвалюцыя да канца вырашае аграрнае пытанне, робіць селяніна поўнаўладным гаспадаром над зямлёй. Кудраўцаў. Капытамі мераючы сажні, напралом падаўся у гушчар — дзікі, непакорны і паважны пушчы поўнаўладны гаспадар. А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

indocile

[ɪnˈdɑ:səl]

adj.

1) непако́рны; нараві́сты, нату́рлівы, нату́рысты, упа́рты

2) цяжкі́ для выхава́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rebellious [rɪˈbeljəs] adj.

1. паўста́нцкі, мяце́жны, бунта́рскі

2. непако́рны, непако́рлівы; недысцыплінава́ны;

a rebellious teenager падле́так, яко́му не́льга даць ра́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

turbulent [ˈtɜ:bjələnt] adj.

1. бу́рны (пра хвалі, паветра)

2. буя́ны, непако́рны; неспако́йны, няўры́мслівы;

a turbulent cha racter неспако́йны хара́ктар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Бу́йнынепакорны, неўгамонны’ (Бяльк.), ’моцны, бурлівы’ (Нас.), ’вялікі, буйны’ (БРС, Нас., Бяльк., Касп., Сцяшк. МГ, Яруш.). Укр. бу́йний ’моцны, бурлівы’, дыял. таксама ’вялікі, буйны’. Гэта апошняе значэнне, мабыць, другаснае і развілося ў бел. і ўкр. мовах незалежна, на базе зыходнага ’моцны’. Гл. буя́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэфрактэ́рны

(фр. refractaire, ад лац. refractarius = непакорны)

неўспрымальны;

р. перыяд — перыяд кароткачасовага рэзкага падзення ўзбуджальнасці жывых тканак (нервовай, мышачнай), які наступае пасля кожнай успышкі ўзбуджэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Танта́цыя (танта́ція) ’цяга, прыхільнасць’: Янук мае тантацыю да маей Анэткі (Ласт.). Відаць, мясцовае ўтварэнне на базе польск. tantonić się ’палаць’, магчыма, звязанага з польск. tantny ’які многа можа, здолее; ганарысты, непакорны’, што з лац. tantus ’такі вялікі’ (Брукнер, 565). Параўн. таксама чэш. tantovat ’льсцівымі словамі прывабліваць’ ад ст.-чэш. tant ’балбатня; драбніца’ з ням. Tand ’пустая балбатня, жарты’ (Махэк₂, 636).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

unruly

[ʌnˈru:li]

adj.

1) непако́рны, непако́рлівы; непаслухмя́ны; буя́ны; узбу́раны, узбунтава́ны (нато́ўп)

2) неспако́йны, непадула́дны

an unruly sea — бурлі́вае мо́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)