няўва́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

1. Адсутнасць або недахоп увагі; рассеянасць. Няўвага вучня на ўроку.

2. Непавага, раўнадушнасць. Паявілася ў характары нашага хлопца рыса: няўвага да мясцовага, роднага, захапленне экзотыкай далёкіх краёў. М. Ткачоў. Многім мужчынам яна падабалася. Гаецкая ведала гэта, і тым больш яе прыводзіла ў шаленства поўная няўвага таго, хто даўно падабаўся ёй. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўва́га ж.

1. (адсутнасць, недахоп увагі) Únaufmerksamkeit f -, Únachtsamkeit f -; Áchtlosigkeit f -; Zerstréutheit f - (рассеянасць);

2. (непавага, раўнадушша) Únaufmerksamkeit f -, Rücksichtslosigkeit f -; Níchtachtung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)