вака́нсія

(фр. vacance, ад лац. vacans = які пустуе, незаняты)

незанятая пасада ва ўстанове.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэ́генцтва

(ад рэгент)

часовае праўленне ў манархічных краінах адной або некалькіх асоб, калі трон незаняты або манарх не можа здзяйсняць уладу з-за хваробы, непаўналецця, працяглай адсутнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

únbesetzt

a

1) незаня́ты, пусты́

éine ~e Stélle — вака́нсія

2) без аздабле́нняў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

idle​1 [ˈaɪdl] adj.

1. ляні́вы; бяздзе́йны

2. які́ бяздзейнічае, не працу́е; незаня́ты

3. ма́рны, дарэ́мны;

an idle attempt дарэ́мная спро́ба;

idle curiosity пуста́я ціка́васць;

idle rumours беспадста́ўныя чу́ткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вака́нтны

(фр. vacant, ад лац. vacans, -ntis = які пустуе, незаняты)

свабодны, нікім не заняты (напр. в-ая пасада).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

leisure

[ˈli:ʒər]

1.

n.

во́льны час, во́льныя часі́ны

2.

adj.

1) во́льны, незаня́ты

2) бязьдзе́йны, нічы́м не заня́ты; гуля́шчы

•

- at leisure

- at one’s leisure

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

müßig

1.

a

1) во́льны (ад працы), незаня́ты

2) пусты́, бяздзе́йны

2.

adv нічо́га не ро́бячы; бязмэ́тна

~ géhen* [sein] — гультаява́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vacancy [ˈveɪkənsi] n.

1. незаня́тая паса́да, вака́нсія;

fill a vacancy заня́ць паса́ду;

There are some vacancies for drivers. Патрабуюцца вадзіцелі.

2. незаня́ты пако́й; во́льнае ме́сца (у гатэлі)

3. бязду́мнасць, няўця́мнасць; няўва́жлівасць; безудзе́льнасць;

the vacancy of her expression абыя́кавасць яе́ вы́разу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

void

[vɔɪd]

1.

adj.

1) скасава́ны, несапра́ўдны

2) пусты́; паро́жны

3) незаня́ты, вака́нтны

2.

v.t.

1) анулява́ць, скасо́ўваць

2) апаражня́ць

3.

n.

пу́стка f.

•

- void of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэ́гент

(лац. regens- -ntis = які кіруе)

1) часовы правіцель манархічнай дзяржавы, які назначаецца, калі трон незаняты або манарх не можа здзяйсняць уладу з-за хваробы, непаўналецця, працяглай адсутнасці;

2) дырыжор хору, пераважна царкоўнага.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)