неадушаўлёны, ‑ая, ‑ае.

Які не адносіцца да свету жывых істот; нежывы. Неадушаўлёны прадмет. // У граматыцы — які адносіцца да катэгорыі назоўнікаў, што абазначаюць розныя з’явы рэчаіснасці, нежывыя прадметы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

léblos

a

1) мёртвы, без прыкме́т жыцця́, змярцве́лы

2) вя́лы, нежывы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

inanimate

[ɪnˈænɪmət]

adj.

1) неажы́ўлены; нежывы́

2) непрыто́мны

3) ну́дны, неціка́вы, пазба́ўлены жыцьця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lifeless

[ˈlaɪfləs]

adj.

1) пазба́ўлены жыцьця́

lifeless planet — безжыцьцёвая плянэ́та

2) мёртвы, нежывы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абмярцве́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў адчувальнасць, стаў нежывы (пра клеткі, тканкі, часткі цела).

2. перан. Нерухомы, застылы, без жыцця. [Камары] не лёталі і не кусаліся, а сядзелі абмярцвелыя ў шчылінах і пад лісцямі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

insensate

[ɪnˈsenseɪt]

adj.

1) неадчува́льны; бязду́шны, нежывы́

2) нячу́лы, няўмо́льны

3) неразу́мны, бессэнсо́ўны, недарэ́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неодушевлённый

1. неадушаўлёны; (неживой) нежывы́;

2. грам. неадушаўлёны;

неодушевлённые и одушевлённые предме́ты неадушаўлёныя і адушаўлёныя прадме́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́мертво нареч. як мёртвы, як нежывы́; (для ж) як мёртвая, як нежыва́я; (в бесчувственном состоянии) у непрыто́мнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ма́ртвіць ’сушыць, мардаваць, марыць, гараваць, застаўляць пакутаваць’, ма́ртвіцца ’фатыгавацца’, мартве́ць ’мардавацца ад скрухі, гора’, ’змяніцца з твару, зрабіцца бледным’, ма́ртвіцца ’гінуць, класціся ў дамавіну з тугі’ (Нас.), ’мярцвець’ (астрав., Сл. ПЗБ). З польск. martwić (się) ’засмучаць’, ’хвалявацца’ (Цвяткоў, 58). Мартвы ’знямелы’ (лях., Сл. ПЗБ) з польск. martwy ’як нежывы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

breathless

[ˈbreӨləs]

adj.

1) бяз ду́ху; засо́пшыся

2) без дыха́ньня, мёртвы, нежывы́

3) бязьве́траны, спако́йны, бяз ру́ху

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)