ignorant

м. невук, прафан

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шарлата́н, ‑а, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу, спецыяліста; падманшчык, махляр. Млынар вярнуўся дадому, думаючы пра Стафанковіча як пра шарлатана: «Дрэнна зрабіў, грошы ўзяў і адрас скрыў». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарлата́н

(фр. charlatan)

падманшчык, махляр, невук, які выдае сябе за знатака.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Не́ук ’гультай, невуч’ (Нас.). Паводле Кюнэ (Poln. 81), з польск. nieuk ’тс’, гл. невук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

abderyta

м. кніжн. невук; дурань, прасцяк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Hálbgebildete

sub m, f -n, -n разм. не́вук, недаву́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

know-nothing

[ˈnoʊ,nʌӨɪŋ]

n.

не́вук -а m. & f.; праста́к -а́ m., праста́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ідыёт

(лац. idiota, ад гр. idiotes = невук)

1) чалавек, хворы на ідыятыю;

2) перан. дурань, тупіца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ignoramus

[,ɪgnəˈreɪməs]

n., pl. -muses

не́вук -а m. & f., праста́к -а́ m., праста́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

oryl

м.

1. плытагон, плытнік, аснач;

2. перан. невук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)