schylony

нахілены, схілены; сагнуты; пахілы, згорблены

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pochyły

нахілены; пахілы;

~m drukiem — курсівам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

on the lean

пахі́лы, пахі́лены, нахі́лены, пад нахі́лам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

genéigt

a

1) схі́льны, настро́ены

2) нахі́лены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

askew​1 [əˈskju:] adj. крывы́, ко́сы, касы́; перако́шаны, нахі́лены набо́к;

His hat was slightly askew. Яго капялюш быў крыху набакір.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прана́тары

(ад лац. pronatus = нахілены ўперад)

анат. мышцы, якія паварочваюць канечнасці ўнутр.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

sloping

[ˈsloʊpɪŋ]

1.

adj.

спа́дзісты; пахі́лы, нахі́лены

2.

adv.

спа́дзіста, пахі́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неапрэ́н

(ад неа- + гр. prenes = нахілены)

гандлёвая назва сінтэтычных хларапрэнавых каўчукоў, якія выпускаюцца ў ЗША.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Сусло́н ’малая ўкладка снапоў у полі’ (пін., ДАБМ, камент., 877), ’нахіл’, сусло́ны ’нахілены, пакаты’ (Ласт.). Укр. суслі́н ’укладка снапоў у полі’ (з рус., ЕСУМ, 5, 483), рус. сусло́н ’тс’. Прыставачнае ўтварэнне ад сланіць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БРАХІСІНКЛІНА́ЛЬ

(ад брахі... + сінкліналь),

кароткая сінклінальная складка пластоў горных парод авальнай формы ў плане. Утвараецца ў выніку лакальнага тэктанічнага прагінання. Пласты горных парод, што ўтвараюць брахісінкліналь, з усіх бакоў нахілены да яе цэнтра, дзе знаходзяцца найб. маладыя горныя пароды.

т. 3, с. 252

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)