Ду́крыць ’разумець’ (Касп.), дукры́ць ’вучыць, настаўляць’ (Жд. 2). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інструктыу́ны

(фр. instructif, ад лац. instruere = настаўляць)

які змяшчае ў сабе кіруючыя ўказанні, інструкцыі (напр. і-ая размова).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вухры́ць ’вучыць, настаўляць’ (Юрч., Сцяшк. МГ). Няясна, магчыма, звязана з ву́харэц (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Начачу́рыць ’натапырыць’ (Сл. ПЗБ), начачу́рыны ’натапыраны (пра пер’е)’ (там жа). Да чачёрыць ’тапырыць, настаўляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ На́стаўка ’рыбалоўная прылада, якой ловяць рыбу з лодкі’ (ТС). Ад настаўляць ’накрываць зверху’, да стиўляць; стивіць ’ставіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

focalize

[ˈfoʊkəlaɪz]

v.t.

зьбіра́ць прамяні́ ў фо́кусе; настаўля́ць на фо́кус

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рабаўні́к, ‑а, м.

Той, хто рабуе каго‑, што‑н.; грабежнік. Ці ён які рабаўнік, ці злыдзень, навошта б спыняць яму гэтага мірнага таўстуна, настаўляць на яго пісталет, тым болей рабаваць, калі б не фашызм, не вайна, не палон з тысячамі пакут і зняваг. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ustawiać

незак.

1. ставіць; расстаўляць; размяшчаць;

ustawiać książki na półkach — расстаўляць кнігі на паліцах;

2. ставіць, настаўляць, настройваць;

ustawiać budzik — настаўляць (ставіць) будзільнік;

3. разм. павучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Настаноўнік ’нейкая лясная лекавая расліна’ (ТС). Да пастанаўляць (настоноўляць) ’настаўляць’, настивіць ’паставіць’ (ТС), у канкрэтным значэнні ’паставіць на месца’, параўн. ілюстрацыю да назвы расліны: Ек подорвёцца человек, то вон помогав, г. зн. вяртае да нармальнага стану. Гл. настиўнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nadstawiać

незак. надстаўляць, надточваць;

nadstawiać głowy — падстаўляць галаву; рызыкаваць галавой;

nadstawiać uszu — настаўляць вушы; прыслухоўвацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)