нараза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нарэзаць (у 1, 2, 4–10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарэ́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нарэзаць (у 1, 2, 4–10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настры́гчы, -рыгу́, -рыжэ́ш, -рыжэ́; -рыжо́м, -рыжаце́, -рыгу́ць; -ры́г, -гла; -рыжы́; -ры́жаны; зак., чаго.

Нарэзаць якую-н. колькасць чаго-н. (нажніцамі, спецыяльнай машынкай і пад.).

Н. воўны.

|| незак. настрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наструга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ру́ганы; зак., чаго.

1. Стругаючы, нарыхтаваць якую-н. колькасць.

Н. дошак.

2. Нарэзаць дробнымі кавалкамі (пра бульбу і пад.).

3. і без дап. Стругаючы, насмеціць (разм.).

|| незак. настру́гваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаласава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., чаго.

Разм. Неакуратна, нядбайна нарэзаць або нарваць палосамі многа чаго‑н. Напаласаваць паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напластава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., чаго.

1. Накласці пластамі.

2. Нарэзаць пластамі (спец.).

Н. рыбы для салення.

3. перан. Пакінуць які-н. адбітак за доўгі перыяд часу.

|| незак. напласто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. напластава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нарэ́заны

1. в разн. знач. наре́занный; напи́ленный;

2. надре́занный;

3. назу́бренный;

1-3 см. нарэ́заць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wkroić

зак. нарэзаць; накрышыць (чаго ў што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

настры́гчы, ‑стрыгу, ‑стрышэш, ‑стрыжэ; ‑стрыжом, ‑стрыжаце, ‑стрыгуць; зак., чаго.

Нарэзаць якую‑н. колькасць чаго‑н. (нажніцамі, спецыяльнай машынкай і пад.). Настрыгчы воўны. Настрыгчы валасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. нарэзаць (у 4–9 знач.).

2. Вінтавыя канаўкі, разьба, якія робяцца звонку або ўнутры прадмета. Вінтавая нарэзка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)