Verbum

мала́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малайцаў. Народы малайскай групы.

младапісьме́нны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які атрымаў пісьменнасць у нядаўні час. Младапісьменныя народы.

напаўкачавы́, ‑ая, ‑ое.

Які пераходзіць ад качавога спосабу жыцця да аселага. Напаўкачавыя народы.

рознапляме́нны, ‑ая, ‑ае.

У склад якога ўваходзяць розныя плямёны, розныя народы. Рознапляменнае насельніцтва.

усеславя́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які ахоплівае ўсе славянскія народы, мае значэнне для ўсяго славянства.

нама́ды, ‑аў; адз. намад, ‑а, М ‑дзе, м.

Гіст. Народы, плямёны, якія качуюць; качэўнікі.

[Ад грэч. nomás (nomádos) — які качуе.]

індаеўрапе́йцы, ‑аў; адз. індаеўрапеец, ‑пейца, м.

Народы Еўропы, Пярэдняй Азіі, Індастана, якія гавораць на роднасных мовах.

культуртрэ́гер, ‑а, м.

Іран. Пра імперыяліста-каланізатара, які эксплуатуе народы заняволеных краін пад выглядам пашырэння культуры.

[Ням. Kulturträger.]

цю́ркскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цюркаў, які належыць, уласцівы ім. Цюркскія мовы. Цюркскія народы.

іра́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ірана, іранцаў, належыць ім. Народы іранскай моўнай групы. Іранскія мовы.