уста́ў, -та́ва м. (тип письма) уста́в;

ру́капіс напі́саны ўста́вам — ру́копись напи́сана уста́вом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спандэі́чны, ‑ая, ‑ае.

У вершаскладанні — напісаны спандэем. Спандэічныя вершы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маргіна́льны, ‑ая, ‑ае.

Напісаны на палях кнігі, рукапісу. Маргінальная заметка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарапі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца скорапісам; напісаны скорапісам. Скарапіснае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

written

[ˈrɪtən]

v., p.p. of write

пі́саны, напі́саны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аўто́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тэкст твора, напісаны рукой аўтара.

А. паэмы «Курган».

2. Уласнаручны, звычайна памятны, надпіс ці подпіс.

Узяць а. у вядомага артыста.

|| прым. аўтаграфі́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наче́рченный

1. (о чертеже) начэ́рчаны;

2. (о надписях) накрэ́слены, напі́саны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ру́капіс ’тэкст, напісаны ад рукі або на друкавальнай машынцы’, ’рукапісны помнік старажытнай пісьменнасці’ (ТСБМ). Складаны назоўнік ад рука (гл.) і пісаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ямбі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ямба, напісаны ямбам. Ямбічны верш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санскры́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да санскрыту; напісаны на санскрыце. Санскрыцкія рукапісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)