імпеты́га

(лац. impetigo, ад impetere = нападаць, паражаць)

інфекцыйнае гнойнае захворванне скуры, выкліканае стрэптакокамі і стафілакокамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

invade

[ɪnˈveɪd]

v.t.

урыва́цца; займа́ць; захапля́ць; напада́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

attack​2 [əˈtæk] v.

1. напада́ць;

A woman was attacked and robbed by a gang of youths. Банда падлеткаў напала на жанчыну і абрабавала яе.

2. атакава́ць, напада́ць;

At dawn the enemy attacked the town. На досвітку вораг атакаваў горад.

3. крытыкава́ць, напада́ць (перан.);

be under violent attack быць прадме́там рэ́зкіх напа́дак

4. напада́ць; шко́дзіць;

Locusts attacked the crops. На пасевы напала саранча.

5. энергі́чна бра́цца (за што-н.); нава́львацца

6. sport атакава́ць, штурмава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

set on

а) напада́ць

б) падгаво́рваць, нацко́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aggress

[əˈgres]

v.i.

1) напада́ць

2) пачына́ць сва́рку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вя́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.

Апускацца, нападаць у што‑н. вязкае, ліпкае, сыпкае; грузнуць. Ногі ў вялізных, поўных халоднай вады, гумавых ботах, .. вязнуць у дрыгве. В. Вольскі. Вязнучы ў снягу, Коля пайшоў за санямі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напуска́ться

1. (накидываться) накіда́цца, накі́двацца; (нападать) напада́ць, нава́львацца;

2. страд. напуска́цца; наганя́цца; нацко́ўвацца; см. напуска́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vituperate [vɪˈtju:pəreɪt] v. (against) fml ла́яць; зласлі́ва напада́ць; зло́снічаць;

vituperate aga inst smb. абліва́ць каго́-н. гра́ззю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нае́здничать несов.

1. (ездить верхом) е́здзіць (ве́рхам);

2. (совершать набеги на неприятеля) уст. рабі́ць набе́гі, напада́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́яцца, ‑сеюся, ‑сеешся, ‑сеецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пасеяцца. Кожную вясну адскоквае на пасеках .. малады сасняк, што сам насеяўся за вайну. Пташнікаў. // Нападаць густа, раўнамерна. Усюды насеяўся пыл.

2. Разм. Стаміцца, наравіцца сеючы; уволю, доўга пасеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)