набру́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

Напэцкаць; насмеціць, нанесці бруду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нанясе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. нанесці (у 5, 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знява́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. гл. зняважыць.

2. Тое, што можа зняважыць; абразлівы ўчынак, слова.

Нанесці каму-н. знявагу.

Пакараць каго-н. за знявагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́цяць, вы́тну, вы́тнеш, вы́тне; вы́цяў, -цяла; вы́тні; вы́цяты; зак., каго-што чым, па чым або аб што.

Нанесці ўдар, стукнуць.

В. бізуном.

В. калена аб лаўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абдра́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што (разм.).

Нанесці, зрабіць драпіну (многа драпін) на чым-н.

А. ногі ў лесе.

|| незак. абдра́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

контруда́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Удар, які наносяць войскі па арміі праціўніка, з мэтай яго разгрому і пераходу ў наступленне.

Нанесці ворагу к. з фланга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арэа́л м., спец. ареа́л;

нане́сці ~лы на ка́рту — нанести́ ареа́лы на ка́рту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Мане́ўр ’перамяшчэнне баявых сіл з мэтай нанесці ўдар праціўніку’ (ТСБМ). З польск. manewr, якое з франц. manoeuvre ’зручны ход’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

naznosić

зак. напрыносіць; нанесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyrządzić

зак. зрабіць, нанесці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)