ánfeuchten
vt намо́чваць
die Kéhle ~ — разм. вы́піць, прамачы́ць го́рла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
éintränken
vt
1) намо́чваць, прамо́чваць, насыча́ць
2) (j-m) адпо́мсціць (каму-н. за што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
soak [səʊk] v.
1. намо́чваць, прамо́чваць
2. прамака́ць; мо́кнуць;
get soaked (to the skin) прамо́кнуць (да ні́ткі);
soak oneself in classical poetry ца́лкам захапі́цца класі́чнай паэ́зіяй
soak up [ˌsəʊkˈʌp] phr. v. усмо́ктваць;
The child soaks up new facts like a sponger. Дзіця засвойвае новыя факты як губка.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Мярэча ’буралом і гушчыня лесу, праз якія цяжка прайсці’ (Мядзв., Касп.; крый., слаўг., Яшк.), паўн.-усх. мірэчча, слаўг. мярэчча (Яшк.), ’непралазнае балота’ (Бяльк.), ’цяжкапераходнае месца’ (Мат. Маг.), смал. мярэча ’рэдкі сасоннік на імшары’ (Максімаў), мерэч ’гушчар’ (ТС), чарніг.-сумск. палес. мереч, мяреча, мяреччя ’густы зараснік’, ’густыя кусты ў балоцістай нізіне’, ’непраходны лес’, хмероча, хмернеча ’густы цёмны лес на забалочанай нізіне’, арл. меречь ’грузкае балоцістае месца з драбналессем’; польск. mrocz ’змрок, цемра’ і інш. Да прасл. тогкъ, merkia, роднаснымі да якіх будуць літ. merkti, sumarkyti, лат. merkt, mėrcet ’мачыць, намочваць’, märks ’сажалка на лузе’, гальск. εμβρεκτον ’намочаны кавалак ежы’, лац. marcidus ’вялы, слабы’ (Траўтман, 182; Мюленбах-Эндзелін, 2, 584 і 619; Патабня, РФВ, 3, 99; Брукнер, KZ, 45, 103; Фасмер, 2, 602–603).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
soak
[soʊk]
1.
v.i.
1) мо́кнуць, прамака́ць
2) прасяка́ць, прапі́тваць
Water will soak through the earth — Вада́ прасяка́е ў зямлю́
2.
v.t.
1) намо́чваць; мачы́ць (бялі́зну)
2) уця́гваць, уця́гваць, убіра́ць
The sponge soaked up the water — Гу́бка ўвабра́ла ваду́
3) Sl. суро́ва пакара́ць, аддуба́сіць
4) Sl. вымо́тваць, выця́гваць (гро́шы)
3.
n.
1) мачэ́ньне, намо́чваньне n.
2) Sl. п’я́ніца -ы m.& f.
•
- soak up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
damp
[dæmp]
1.
adj.
1) во́гкі, вільго́тны, сыры́
damp basement — сыры́ падва́л
2) Archaic прыгне́чаны, прыбі́ты (го́рам)
2.
adv.
во́гка, вільго́тна, сы́ра
3.
n.
1) во́гкасьць, ві́льгаць, сы́расьць f.
2) марко́та, журба́ f.
3) рудніко́вы газ
4.
v.t.
1) намо́чваць, зьвільгатня́ць, рабі́ць вільго́тным
2) прыгнята́ць; прыбіва́ць, адбіва́ць ахво́ту
3) тушы́ць, гасі́ць (аго́нь)
4) Physics зьмянша́ць ампліту́ду хіста́ньняў (або́ хва́ляў), заглуша́ць (гу́кі)
•
- damp off
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ábweichen
*
I
vi (s) (von D)
1.
адхіля́цца, ухіля́цца; адступа́ць (ад чаго-н.)
2.
адро́знівацца; разыхо́дзіцца
vom Gesétz ~ — адступа́ць ад зако́на
vom Théma ~ — адхіля́цца ад тэ́мы
in den Méinungen voneinánder ~ — разыхо́дзіцца ў думках
II
1.
vt намо́чваць
2.
vi (s) адмака́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)