przypatrywanie się

н. назіранне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Observatión

[-va-]

f -, -en назіра́нне, сачэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

supervision [ˌs(j)u:pəˈvɪʒn] n. нагля́д, назіра́нне, кіраўні́цтва;

under the supervision (of) пад кіраўні́цтвам; у распараджэ́нні (каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эмпіры́я, ‑і, ж.

Кніжн.

1. Чалавечы вопыт, успрыманне знешняга свету органамі пачуццяў.

2. Назіранне ў натуральных умовах у адрозненне ад эксперыменту.

[Ад грэч. empeiría — вопыт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dozorowanie

н. нагляданне, назіранне, дагляданне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слеже́ние сачэ́нне, -ння ср., назіра́нне, -ння ср.;

ста́нция слеже́ния ста́нцыя сачэ́ння (назіра́ння).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

індыка́тар, -а і -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. -а. Прыбор для вымярэння фізічных велічынь, адлюстравання ходу працэсаў або стану аб’екта, за якім вядзецца назіранне.

Візуальны і.

Акустычны і.

2. -у. Рэчыва, якое з’яўляецца хімічным рэактывам.

І. кіслых рэакцый.

|| прым. індыка́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присмо́тр м. нагля́д, -ду м., до́гляд, -ду м., дагля́д, -ду м., назіра́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Абсерва́цыя ’назіранне’ < лац. observatio праз польскае пасрэдніцтва. Польск. obserwacja пранікла ў беларускую мову ў XV–XVII стст. Не выключаны таксама непасрэдны лацінскі ўплыў. Параўн. ст.-бел. обсервовати ’захоўваць, прытрымлівацца’ (Булыка, Запазыч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

strzeżenie

н. ахова; нагляд, догляд, дагляд, назіранне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)