веліча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго.

1. Называць па імені і па бацьку, па званні і пад.

2. Ушаноўваць віншавальнай песняй (у народных абрадах; уст.).

|| наз. веліча́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

называ́ть​II несов. (созывать) клі́каць, называ́ць; (приглашать) запраша́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарека́ть несов., уст. называ́ць; (давать имя) дава́ць імя́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

phrase​2 [freɪz] v.

1. выка́зваць сло́вамі, фармулява́ць

2. называ́ць; характарызава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тытулава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак. і незак., каго.

Назваць (называць) каго‑н. у адпаведнасці з тытулам (у 1 знач.), званнем, чынам. Тытулаваць графам. // Назваць (называць) каго‑н. у адпаведнасці з родам заняткаў, званнем, пасадай і пад. Цяпер яго тытулуюць заслужаным настаўнікам БССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

betíteln

vt дава́ць загало́вак, называ́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перевира́ть несов., разг. скажа́ць; няпра́вільна раска́зваць (паўтара́ць, называ́ць, падава́ць);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

называ́цца несов.

1. называ́ться; см. назва́цца;

2. страд. называ́ться; именова́ться; см. называ́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэрмінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., што.

Назваць (называць) што‑н. якім‑н. тэрмінам. Тэрмінаваць новыя навуковыя паняцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Нарыца́ць ’называць?’: Нарицай, мати, Ивана своимъ сы‑ номъ (магіл., Шн. 2, 620). Запазычана са ст.-слав. нарнцати ’зваць, клікаць, называць’ (ц < Ос паводле т. зв. трэцяй палаталізацыі), гл. наракиць, нарачоны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)