inscription [ɪnˈskrɪpʃn] n. на́дпіс; прысвячэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

napis

м. надпіс;

odcyfrować napis — расшыфраваць надпіс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гравіро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

1. гл. гравіраваць.

2. мн. -і, -ро́вак. Рысунак або надпіс, выразаны на чым-н.

Ваза з гравіроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

epitaph [ˈepɪtɑ:f] n. эпіта́фія; надмагі́льны на́дпіс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

легенда,

надпіс на аб’екце даследвання.

т. 9, с. 182

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клі́напіс, -у, м.

Спосаб пісьма старажытных народаў Пярэдняй Азіі, клінападобныя знакі якога наносілі на гліну або камень.

Вавілонскі к.

|| прым. клінапі́сны, -ая, -ае.

К. надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыптагра́ма, ‑ы, ж.

Надпіс, выкананы адным са спосабаў крыптаграфіі.

[Ад грэч. ktyptós — скрыты і grámma — надпіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

superscript [ˌs(j)u:pəˈskrɪpt] v. надпі́сваць, рабі́ць на́дпіс зве́рху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жыро́, нескл., н.

Перадатачны надпіс па вэксалі, чэку і пад.

[Іт. giro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́льдавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шыльды. Шыльдавы надпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)