◎ Пышы́ ’калючыя вырасты на раслінах, калючкі’ (Ласт.). Ад пышыцца ’надувацца, надзімацца’ (гл.), г. зн. ’растапырвацца’; не выключана метатэза з шыпы́ ’калючкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нацюцю́рыцца ’натапырыцца, напыжыцца, наставіць пер’е’ (Сл. ПЗБ). Экспрэсіўнае ўтварэнне на базе гукапераймальнага комлексу цюцюр, гл. цюцюрэць ’надзімацца, натапырваць пер’е’ (Сл. ПЗБ), параўн. начапурыцца, нашашэрыцца ’натапырыцца’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ду́ться несов.

1. (раздуваться воздухом) надзіма́цца, раздзіма́цца;

2. (на кого-л.) разг. кры́ўдзіцца, быць зло́сным (на каго-небудзь); злава́ць;

3. (важничать) прост. надзіма́цца;

4. (в карты и т. п.) прост. рэ́зацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wzdymać się

незак.

1. надзімацца; раздзімацца;

2. уздымацца; паднімацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

inflate

[ɪnˈfleɪt]

v.t.

1) надзіма́ць (паве́трам)

2) надзіма́цца, напіна́цца (ад ва́жнасьці)

3) наганя́ць цэ́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пышэ́ць 1 ’раз’ядацца, таўсцець’ (Жыв. НС). Ітэратыў да пы́хаць у значэнні ’ўздымацца, надзімацца’ (гл.).

Пышэ́ць 2 (пъшэ́ць) ’пашчыпваць (у роце)’ (ушац., Нар. лекс.). Ітэратыў да пы́хаць (гл.), у значэнні ’гарэць, палыхаць’, параўн. пыш ’прысак’ і пры́шчыць ’шчыпаць, балець (пра рану)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пузы́рыцца, ‑рыцца; незак.

Узнімацца, пакрывацца пузырамі. Вада ў рацэ гарэла і пузырылася. Лобан. Набліжэнне нафты першым заўважыў Гошка. Занепакоіла яго, што раствор пачаў пузырыцца і цямнець. Лукша. // Надзімацца, узнімацца пузыром (пра тканіну, адзежу і пад.). Пузырылася на ветры яго [Мішы] белая кашуля, адлятаў назад, абвіваючы шыю, чырвоны гальштук. Васілевіч. На прасценку лапаціць-пузырыцца геаграфічная карта з абазначэннямі лініі фронту. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blähen

1.

vt пу́чыць, узніма́ць, надзіма́ць, раздзіма́ць

2.

(sich)

1) надзіма́цца, пу́чыцца

2) разм. ва́жнічаць, фанабэ́рыцца, задава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pout

[paʊt]

1.

v.

1) надзіма́цца, кры́ўдзіцца

2) пака́зваць незадавальне́ньне

2.

n.

надзьму́тасьць f., пакры́ўджаная або́ незадаво́леная грыма́са

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sadzić się

незак. надзімацца, напінацца;

sadzić się na dowcipy — сіліцца (тужыцца) сказаць жарт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)