аўтанаміза́цыя

(ад аўтаномія)

наданне якой-н. частцы дзяржавы аўтаноміі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mianowanie

н.

1. прызначэнне;

2. наданне чыну; узвядзенне ў чын

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadanie

н.

1. наданне;

2. прысваенне;

3. адпраўленне;

4. перадача

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

андуля́цыя

(фр. ondulation, ад лац. unda = хваля)

завіўка валасоў, наданне ім хвалістага выгляду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

наво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. навесці (у 5, 7 і 9 знач.).

2. Спец. Наданне ствалу гарматы патрэбнага для стральбы кірунку. Прыцэльнага прыстасавання ў гармаце таксама не было, і паводка рабілася «на вока». Шахавец. З вуглавога дома ўдарылі прамой наводкай гарматы. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

присвое́ние

1. (захват) прысвае́нне, -ння ср., прыўла́шчванне, -ння ср.,

2. (звания и т. п.) прысвае́нне, -ння ср.; нада́нне, -ння ср.;

присвое́ние почётного зва́ния «Заслу́женный де́ятель иску́сств Респу́блики Беларусь» прысвае́нне (нада́нне) ганаро́вага зва́ння «Заслу́жаны дзе́яч маста́цтваў Рэспу́блікі Беларусь».

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

юрыдыза́цыя

(ад юрыдычны)

наданне прававога характару якім-н. фактам, адносінам; перабольшанае падкрэсліванне юрыдычнага боку якога-н. пытання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гомагеніза́цыя

(ад гр homogenes = аднародны)

наданне аднароднай будовы і саставу металам, сплавам, растворам, эмульсіям і інш. (параўн. гетэрагенізацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пожа́лование ср., ист.

1. (действие) падарава́нне, -ння ср., узнагаро́джванне, -ння ср.; нада́нне, -ння ср.; см. пожа́ловать​ 1;

2. (пожалованное) падару́нак, -нка ;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verédelung

f -, -en

1) нада́нне высакаро́днасці [шляхе́тнасці] (чалавеку, звычаям)

2) паляпшэ́нне паро́ды (жывёлы)

3) бат. акульту́рванне

4) абагачэ́нне (руды)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)