адукава́ць

(лац. educere)

даць каму-н. адукацыю, навучыць, выхаваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

намуштрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Навучыць каго‑н. муштроўкай. Намуштраваць салдат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́сліць несов. мы́слить;

навучы́ць м. — научи́ть мы́слить;

м. фо́рмуламі — мы́слить фо́рмулами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папавучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што.

Разм. Доўга вучыць; навучыць многа каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyszkolić

зак. навучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́шкаліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Разм. Навучыць строга паводзіць сябе, зрабіць дысцыплінаваным; вымуштраваць, выдрэсіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наста́вить​II сов. (научить) навучы́ць; (направить) накірава́ць; см. наставля́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да навучыць.

2. каго і без дап. Разм. Даваць настаўленні, настаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрэсірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Разм. Навучыць чаму‑н. (жывёліну) шляхам дрэсіроўкі. Надрэсіраваць сабаку. // Іран. Вымуштраваць, вышкаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyuczyć

зак. вывучыць, навучыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)