Verbum

пажуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Уст. Жуіраваць некаторы час. Месяц.. [Саша] сабе дазволіць пажуіраваць, ён заслужыў гэта. Навуменка.

пераміргну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Тое, што і перамаргнуцца. Навічкі пераміргнуліся — цётка Кацярына дыпламатычная... Навуменка.

раздабрэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які раздабрэў (у 2 знач.), патаўсцеў. Гаспадыня, мажная, раздабрэлая, паставіла на стол яду. Навуменка.

рухавічо́к, ‑чка, м.

Памянш. да рухавік (у 1 знач.); невялікі рухавік. Ля клуба перастаў тарахцець рухавічок. Навуменка.

чужаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Чужы, пабочны; неўласцівы, нехарактэрны. Эпігонскі класіцызм ва ўмовах Беларусі .. успрымаўся як з’ява чужародная. Навуменка.

крадко́м, прысл.

Употай, скрытна. Міця крадком глядзіць на Сюзану, ловячы сябе на думцы, што зусім не хвалюецца. Навуменка.

макі́тра, ‑ы, ж.

Абл. Макацёр. Насця .. паставіла на стол макітру тварагу са смятанай і скварак трохі падсмажыла. Навуменка.

найбо́лей, прысл.

Тое, што і найбольш. З усіх птушак найболей падаюць голас [у лесе] сініцы. Звіняць бесклапотна, як званочкі. Навуменка.

падасі́навік, ‑а, м.

Ядомы грыб з чырвонай або чырвона-бурай шапкай. [Зіна Бандарчык] працягнула Веньяміну два крамяныя, чырвонагаловыя падасінавікі. Навуменка.

аблахма́цець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Запусціць бараду, валасы, не вельмі клапоцячыся пра іх акуратнасць. [Людзі] паабрасталі бародамі, аблахмацелі. Навуменка.